Latincesi

(Peronospora lentis Guam)

Hastalık Tanımı

Fungusun konidioforlan, yaprakların alt yüzünde, dikotom dallı, renksiz ve kalın zadıdır. Uçlarında limon şeklinde, ince zarlı, renksiz, 15-25 x 16-28 u büyüklüğünde konidiler bulunur. P. lentis' in biyolojisi tam bilinmemekle birlikte hastalık Güneydoğu Anadolu bölgesinde sonbahar mevsiminin yağışlı geçmesi halinde Aralık ayının başında ortaya çıkmakta ve kış mevsimi boyunca, Mayıs ayına kadar zararı devam etmektedir. Fungus yaz mevsimini olumsuz koşullara dayanıklı oospor formu şeklinde toprağa düşen hastalıklı bitki artıkları üzerinde geçirmektedir. Hastalık ilk önce yeni çimlenen bitkilerin kotiledon yapraklarında görülmekte, daha sonra çevre koşulları, özellikle yağış uygun olduğu zaman üst yapraklara ve sürgünlere geçmektedir. Hastalıklı yaprakların alt yüzünde fungusun konidiofor ve konidiumlarından oluşan grimtırak kirli beyaz renkli bir fungal örtü oluşmaktadır. Sekonder enfeksiyonlar rüzgar ve yağmur vasıtasıyla bu konidiumlar ile olmaktadır. Epidemi için en uygun koşullar; mevsimin yağışlı, sıcaklığın 15°C ve orantılı nemin %90 ' m üzerinde olduğu koşullardır.

Yaşayış

Hastalığın ilk belirtileri genç fide döneminde kotiledon yaprakları üzerinde başlangıçta sarımtırak, daha sonra kahverengileşen lekeler halinde görülür. Hastalık sıcaklık ve yağış uygun olduğu zaman bitkinin üst yapraklarına doğru yayılarak yaprak yada yaprakçıkları ve yeni oluşan sürgünleri enfekte eder. Bu gibi durumlarda lokal ve sistemik enfeksiyonlar oluşur. Lokal enfeksiyonlarda yaprak yada yaprakçıklarda başlangıçta sarımtırak daha sonra kahverengi bir hal alan lekeler meydana gelir. Sistemik enfeksiyonlarda bitkinin tümünde bir veya bir kaç dalında; bodurlaşma, cüceleşme, sürgünlerde rozetleşme, klorotik donuk bir renk oluşumu şeklinde belirtiler meydana gelir. Hastalığa yakalanmış yaprakların alt yüzeyinde pamuksu pudra şeklinde fungusun konidium ve konidioforlanndan oluşan grim tırak kirli-beyaz renkli yoğun bir fungal örtü görülür. Hastalığa şiddetli yakalanan bitkiler yada dallar tamamen ölür ve hiç ürün alınmaz. Bu hastalık Güneydoğu Anadolu bölgesinde kırmızı mercimek yetiştirilen tüm alanlarda yaygın olarak görülmektedir.

Kültürel Önlemler

Hastalık görülmeyen tarlalardan tohumluk alınmalı Sık ekimden kaçınmalı, dekara 9 kg' dan fazla tohumluk ekilmemeli Hastalığa karşı dayanıklı olduğu belirlenen FLIP 8631 (ILL 6017), FLIP 84167 (ILL 5836) ve ILL 1939 mercimek çeşitleri yetiştirilmeli Aynı tarlaya üst üste mercimek yada diğer baklagiller ekilmemeli, özellikle hububat ile en az 2 yıllık bir münavebe uygulanmalı Mümkün olduğu kadar geç ekim yapılmalı (Sonbaharın ilk yağışlarından sonra tercihen Kasım ayının ikinci haftasında) Hasattan sonra tarla derin sürülerek hastalıklı bitki artıkları toprağa gömülmeli Hastalık etmeninin konukçuları olduğu için mercimek tarlalarında görülen koca fiğ ve yabani bezelye gibi baklagil bitkileri toplanarak yok edilmelidir.

Kimyasal Mücadele

Tohumlar, ilaçlamadan önce 100 kg'a 500 mi su düşecek şekilde hatifçe nemlendirilmeli ve önerilen dozda ilaçlar homojen bir şekilde tohuma karıştırılmalıdır. Bidonda yapılan ilaçlamalarda ilacın homojen dağılımını sağlamak için bidon 40-50 kez çevrilmelidir. Selektörde ilaçlamaya başlamadan önce, ilaçlama aygıtının tohuma gereken oranda ilaç verecek biçimde ayarlanmasına özen gösterilmelidir.

İlaçlama Zamanı

Mercimeklerde mildiyö hastalığı ile ilaçlı mücadele tohum ilaçlaması şeklinde koruyucu olarak yapılır.