Patlıcan değişik yemekleri dışında, reçel, turşu, salata ve konserve edilmiş olarak tüketilen sıcak iklim sebzesidir.

YETİŞTİRME İSTEKLERİ

Patlıcan sıcak ve ılık iklim sebzesi olup soğuklardan çok korkar. Yetiştirme döneminde sıcaklıklar -1 ile -2°C' ye düştüğünde patlıcan bitkisi ölür. Yetişme dönemi boyunca optimum 15 - 35°C' lerde 6 aylık bir süreye ihtiyaç vardır. Patlıcan meyveleri şekil, irilik ve renk bakımından çeşitler arasında büyük farklılıklar gösterir. Yuvarlak meyveli patlıcanlardan oval, silindir şeklinde ve uzun patlıcanlara kadar değişik şekillerde ve beyaz, açık mor ve üzeri kırçıllı, siyaha yakın koyu mor ve kırmızı gibi değişik renklerde çeşitlere rastlanılmaktadır.

TOPRAK ve GÜBRELEME İSTEKLERİ

Patlıcan toprak özellikleri bakımından oldukça seçici bir sebzedir, killi topraklardan hoşlanmaz. Ağır ve rutubetli topraklarda kök çürüklüğü görülür. Patlıcan, derin, geçirgen, organik ve besin maddelerince zengin tınlı topraklarda iyi gelişir. Patlıcan ile aynı familyadan olan domates ve biber arka arkaya aynı tarlaya ekildiğinde hastalık ve zararlıların artması ve besin maddelerinin azalmasına neden olduğundan bunların dışında bitkilerin yetiştirilmesi gerekir. Münavebede, baklagil bitkileri kullanarak yapılan yeşil gübreleme, toprağa organik maddenin yanında, bitkiye yarayışlı azot gibi maddeler de sağlamış olur. Patlıcan yetiştirilecek tarla sonbaharda derin ilkbaharda yüzlek olarak sürülür. Diskaro veya rotavatörle işlenerek toprak dikime hazırlanır. Derin sürümden önce dekara 3-4 ton yanmış çiftlik gübresi verilir. Gübrelemeden önce toprak analizini yaptırmak ve bu sonuçlara göre gübreleme yapmak gerekir. Fosforlu gübre ilkbaharda sürümden önce pulluk altına, potasyumlu gübrenin 2/3'ü ile azotlu gübrenin 1/3’ü dikimle birlikte verilmelidir. Potasyumlu gübrenin kalan miktarı ile azotlu gübrenin 1/3’ü ilk meyve tutumunda, kalan kısmı ise, ilk hasattan sonra verilmelidir.

YETİŞTİRİCİLİĞİ

Patlıcan fideleri sıcak yastıklarda yetiştirilir. Tohumların çimlenmesi için en uygun toprak sıcaklığı 19°C' nin üzerinde olmalıdır. Fideler dikilecek büyüklüğe 7-10 haftada ulaşırlar. Dikim büyüklüğüne ulaşmış bir fidenin 3 gerçek yapraklı ve 15-18 cm boyunda olması gerekir. Sıra arası ve üzeri mesafeler, 60x60, cm, olmak üzere üçgen dikim uygulanmalıdır. Topraksız fidelerin dikiminde plantuvar topraklı dediğimiz saksı veya siyah naylon torba içinde yetiştirilen fidelerin dikiminde ise çapalar kullanılır. Dikilen fidelere dikimden hemen sonra bolca can suyu verilir. Patlıcan fidelerinin ilk çapaları tarlaya dikimden 10 ila 20 gün sonra yapılır ve fidelerin kök boğazları toprakla doldurulur. Birinci çapadan iki ila üç hafta sonra ikinci çapa yapılır. Fidelerde ilk meyveler görülünceye kadar sulamadan kaçınılmalıdır. Sulama toprakta rutubetin iyi bir seviyede olmasını sağlayacak şekilde iklim ve toprak özellikleri dikkate alınarak yapılır. patlıcan suyu çok sever. Yetişme devresinde muntazam aralıklarla sulanması gerekir. Aksi takdirde gelişme yavaşlar, verim azalır ve meyvelerde acılık başlar. En iyi sulama sistemi damla sulama sistemidir. Karık sulama yapılırsa taşırmadan ve muntazam aralıklarla sulama yapılmalıdır. Patlıcan yetiştiriciliğinde, gelişme döneminde meydana gelen kuraklık ve yüksek sıcaklıklar, meyvede rengin koyulaşmasına ve acılaşmaya neden olur.

HASAT

Patlıcanlarda hasat çeşidin erkenciliği, yetiştirme ve bakım koşullarına göre değişir. Patlıcanlar, meyve şekli, meyve iriliği ve meyve rengi bakımından büyük değişiklik göstermektedirler. Patlıcan meyveleri, yuvarlak, oval, silindir, uzun, armut şeklinden, beyazdan açık mor ve üzeri kırçıllı, siyaha yakın mor ve kırmızı renge kadar renk değişimine sahiptir. Meyveler normal büyüklüğünü aldığında keskin bir bıçakla saplarıyla birlikte kesilerek hasat edilirler. Hasat gecikirse meyveler kartlaşır, renkleri açılır ve çekirdekleri sertleşerek ürün kalitesi bozulur.